Tüm Fotoğraflarınız Kaybolursa Ne Yapardınız?

Size istatistik teklif etmeyeceğim. Bir ton fotoğraf çektiğini biliyorsun. Ve eğer bir çocuğunuz varsa, o kadar çok fotoğraf çektiğinizi biliyorum ki onları bile sayamazsınız.

Peki, hepsiyle ne yapıyorsun?

Benim gibi bir şeysen onları organize etmiyorsun. Onları Walgreens'e götürmez ve yazdırıp bir karalama defterine koymazsınız. Bunun yerine, sadece onları istifle.

Google Fotoğraflar'daki fotoğraflarımın sadece bir kısmına sahibim ve bakıyorum:

Kimsenin onbinlerce fotoğrafı sıralamak için vakti yok.

Çok meşgulüz alma geri dönmek ve kaydetmek istediklerimizi gözden geçirmek için resimler, amirit?

Tabii ki, bir gün yapacağız. Ama daha sonra gibi. Tüm eğlence ve heyecan öldükten sonra, elimizdeki tek şey, çılgın hayal edilemez neşe dolu o anları hatırlamak için bu fotoğraflar.

Hayatında Fotoğraf Tasarrufu: Yok

Dijital istifimizle bu şekilde komik bir ilişkimiz var. Bunu daha az sehpadaki bir fotoğraf albümü gibi ve daha çok bir yuva yumurtası veya emeklilik fonu gibi davranıyoruz. Çoğunlukla, güvenli ve istikrarlı bir şekilde büyüdüğü bilgisiyle, bunu gözden uzak tutuyoruz.

Yani, bir gün her şeyin sadece ortadan kaybolduğunu hayal edin.

Picturelife adlı bir hizmetin 200.000 abonesine böyle oldu. “Picturelife” kelimesinin önceki cümlede bir köprü olmadığına dikkat edin. Çünkü artık bir hizmet değil.

Picturelife, kullanıcıları sabit diskleri ve hantal fiziksel depolamayı unutabilecekleri ve onları bulutta saklayacakları fikrine iten bir fotoğraf depolama hizmetiydi. Güvenli, sağlam ve otomatik olarak yedeklenir.

Olmadığı güne kadar tatlı bir anlaşma oldu. Bir gün, site aniden çöktü. Ve sonra geri döndüğünde, tüm fotoğraflar gitti. Bunların yerine renk örnekleri, orada olması gereken ancak artık bulunmayan fotoğraflar için yer tutucular yerleştirildi.

Anlaşılır şekilde, Picturelife kullanıcıları çıldırdı. Müşteri hizmetlerini bombaladılar ve şikayetlerle sosyal medyayı havaya uçurdular, ancak fotoğraflarının nereye gittiğine dair doğrudan bir cevap alamadılar.

Bu kötü oldu. Korkunç. Ancak, alabileceği en kötüye bile yakın değildi.

Fotoğraflarınızı Koruma: Garantilerin Garantisi Yok

Picturelife hikayesinin yarı mutlu bir sonu var - kullanıcılar fotoğraflarını geri aldılar. Hepsini cevapla podcast, Picturelife'ın çöküşü ve sonunda geri dönüşüyle ​​ilgili mükemmel bir hikaye yaptı. % 110 dinlemeye değer (ekstra% 10, Breakmaster Cylinder'ın dünyanın en iyi podcast temalı müziği içindir).

Ama büyük paket şu:

Picturelife kullanıcılarının fotoğraflarını geri almasının tek nedeni, kurucusu Jonathan Benassaya'nın ahlaki bir vicdanı olması. Uzun lafın kısası, Picturelife'nin parası bitti ve veri merkezi şirkete sonsuza dek temizlenmeden önce verilerini çıkarması için 60 gün verdi. Benassaya, fotoğrafları üçte biri depolama alanı olan bir sunucuya tıkıştırırken şirketi ayakta tutmak için kendi parasını bıraktı. Resimleri kaydetti, ancak fotoğraflar için veri tabanı karışık olarak kayboldu.

Yanıtla Herkesin açıkladığı gibi, Picturelife'ın bir kütüphane olduğunu ve tüm fotoğrafların kitaplar olduğunu hayal edin. Tüm kitapları kurtardılar, ancak kitapların nerede olduğunu söyleyen katalog sistemini kaybettiler.

Mutlak bir karışıklıktı.

Birkaç ay sonra, Picturelife söz verdiği gibi fotoğrafları kullanıcılarına geri aldı. SmugMug'da kurtarmaya geldi ve kullanıcıların resimlerini ücretsiz indirebileceği kadar uzun süre barındırmayı kabul etti veya SmugMug'a kaydolun.

Çok, çok farklı bir şekilde ortaya çıkabilirdi.

Picturelife kayalara bindiğinde, sadece katlanabilirlerdi. Şirket katlanabilirdi ve kurucu hayalet olabilirdi.

Ve sonra ne?

Dava açmanız gerekecek mi? Elbette. Sonuçta, fotoğraflarınızın güvenli ve sağlam olacağına dair kırık söze dayanarak kaydoldunuz.

Ama bu sana ne getirecek?

İflas eden bir şirketten gelen hiçbir para, paha biçilmez fotoğraflarınızı geri getirmeyecektir. Kayıplar ölçülemez.

Bir Picturelife kullanıcısının Röportaj yaptığı gibi Cevapla:

“Çektiğimi bile hatırlamadığım fotoğraflar artık bitti mi?”

Fotoğraflarınıza Kimler Güvenmeli?

Bu hikayenin amacı, bulut hizmetlerinin yanıltıcılığı konusunda Tanrı korkusunu size sokmak değildir.

Tamam, sanırım biraz.

Picturelife gibi küçük bir zaman oyuncusu veya Google Fotoğraflar veya Amazon Cloud veya Dropbox gibi bir dev olması önemli değil. İşler ters gidebilir. Siteler saldırıya uğruyor. Veri merkezleri yanıyor. Eskiden ücretsiz olan hizmetler şartlarını değiştirir veya depolama alanlarını azaltır (size bakıyorum Microsoft “yedekler”OneDrive).

Evinizi veya emeklilik tasarruflarınızı veya arabanızı yaptığınız gibi dijital fotoğraf birikiminize bakacaksanız, bunu korumak için bir planınız olması yeterli değildir. Bu planın yanlış gitmesi durumunda sigorta yaptırmanız gerekir. Bu, üçüncü bir tarafın kaybolmasını önlemek veya bir güvenlik ağı ile çeşitlendirilmesi için ödeme yapmak anlamına gelir, bir şey işleri ellerinize almak için. Kurucunun yaptığı yanlışı düzeltmek için kendi zamanını ve parasını koyduğu Picturelife gibi bir durumda bile, fotoğraflarınız sizden daha fazla önem vermiyor.

Bunu okurken muhtemelen bunların hepsi açık görünüyor. Ama size sormama izin verin:

Fotoğraflarınızı hangi iki yerde yedeklediniz?

İki farklı bulut hizmeti kullanıyor musunuz? Her ikisi de perde arkasında Amazon Web Services kullanıyor mu? Bir süre için Dropbox, verilerinizi saklamak için Amazon’un sunucularını kullandı, yani Dropbox ve Amazon'a kadar bir şey yedeklemek, onu yalnızca Amazon'a yedeklediğiniz anlamına geliyordu.

Fotoğraflarınızı iki yerel sabit sürücüye yedekliyor musunuz? Belki bilgisayarınızda biri, diğeri harici? Dıştaki hala evinizde mi? Eviniz sular altında kalırsa veya alev alırsa ve hem bilgisayarınız hem de sabit sürücünüz varsa?

Sen ne yapardın?

Cidden, fotoğraf yedekleme stratejinizin ne olduğunu duymak isterim. Aşağıdaki yorumlarda kaç fotoğrafın olduğunu ve hepsinin güvenliğini sağlamak için ne yaptığını söyle.